டப்பர்வேர் தோழிகள் ??!!

கல்லூரிப்பருவம் முடிந்த பின்னர் திருமணமானவுடன் தோழிகளோடு செலவிட பெண்களுக்கு நேரம் கிடைப்பதில்லை. திருமணமான முதல் வருடம் தம்பதியருக்குள் ஒருவரின் குறை மற்றவருக்குத் தெரிவதில்லை. எனவே முதல் வருடம் இனிதே கழிகிறது. அடுத்த 3 வருடங்கள் ஒரே தலை போகிற சண்டை (ஒருவரை ஒருவர் புரிஞ்சுக்கிறோமாம் ;) ). நீங்க ஏன் உங்க அம்மாக்கிட்ட அப்படி சொன்னீங்க? நீ மட்டும் அப்டி செய்யலாமா - இத்யாதிகள். அடுத்து ஒரு ஸ்டேஜ் - வாழ்க்கைத்துணை செய்யும் ஏதோ ஒரு செயல் மனவருத்தத்தைத் தருகிறது - ஆமா சொல்லி சண்ட போட்டானாப்ல என்ன ஆயிரப்போகுது என்ற மனப்பக்குவமும், தெளிவும் ஏற்பட்டுவிடும் ;)பிள்ளைகளும் பள்ளிக்குச் செல்லத் துவங்கிவிடுவர். இந்த இடத்தில் ஒரு வெற்றிடம் ஏற்படுகிறது. கல்லூரித் தோழிகளின் நினைவு வருகிறது. இச்சமயத்தில் அக்கம்பக்கம் யாராவது நம்மோடு பழகமாட்டார்களா? ஏதாவது ப்ரண்ட் கிடைத்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று தோன்றுகிறது.

இப்படி ஒரு ஸ்டேஜில் நான் இருந்தபோது ஒரு நாள் என் மகளை அபாகஸ் க்ளாஸ் முடித்து என் அம்மா கூப்பிட்டு வநுத பின் ஒரு விஷயத்தைச் சொன்னார். சன் ஷேட் அப்பார்ட்மென்ட்ஸில் (எங்க வீட்டுக்கு 2 வீடு தள்ளி) ஒருத்தங்க இருக்காங்க. டப்பர்வேர் சாமான்லாம் விக்கிறாங்களாம். வாங்குறியான்னு கேட்டாங்க. அவங்க வீட்டுக்கு வரச்சொன்னாங்க - என்றார். நானும் பழைய டப்பாக்களைத் தூக்கிப்போட்டுவிட்டு புது டப்பாக்கள் வாங்கலாமா என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் வீட்டுக்கு போய்தான் பார்ப்போமே என்று சென்றேன் (தயக்கத்துடன்தான்). அங்கே எனக்கு தடபுடல் வரவேற்பு. மிக இனிமையாக பேசினார் அப்பெண்மணி. குழந்தைகளின் படிப்பு, பள்ளிகளின் தரம், ஏரியாவில் ரியல் எஸ்டேட் நிலவரம் என்று பல விஷயங்களை டிஸ்கஸ் செய்தோம். நேரம் போனதே தெரியவில்லை. கேட்டலாக் காண்பித்தார். நான் கேட்ட சில ரக டப்பாக்கள ஸ்டாக் இல்லை. 2 எண்ணை ஜார்கள், ஒரு பீலர் வாங்கிக்கொண்டேன். கிட்டத்தட்ட ரூ.1800 பில். மற்ற சாமான்கள் ஸ்டாக் வய்தவுடன் தெரிவிப்பதாகச் சொன்னார். சாப்பிட்டுத்தான் போகவேண்டுமென்று ஒரே அன்புத்தொல்லை. அடுத்தமுறை பிள்ளைகளையும் கூட்டிக்கொண்டு வரவேண்டுமென்றார். எனக்கும் பிள்ளைகள் எந்நேரமும் வீட்டிற்குள்ளேயே கிடக்கின்றார்களே. நல்ல விளையாட்டுத்துணை கிடைத்திருக்கிறார்கள் என்று மகிழ்ச்சி. ஒரு வாரமாக அவர்கள் வீட்டுக்கு என் பிள்ளைகளும் எங்கள் வீட்டுக்கு அவர்கள் பிள்ளைகளும் வந்து ஒரே குதூகலம் தான். டிவி கம்ப்யூட்டர் தான் விளையாட்டுத்தோழர்கள் என்று எண்ணியிருந்த குழந்தைகளுக்கு ஒரு புதிய உலகம் கண்முன் விரிந்த்து. everything went smooth. meanwhile நான் என் சுமார் 18 வருடத்தோழி மோனிக்கு போன் பண்ணி கிச்சன் முழுமைக்கும் டப்பர்வேர் டப்பாக்கள் வாங்கவிருப்பதைச் சொன்னேன். மாலா ப்ளாஸ்டிக்கில் ஏன் அவ்வளவு காசு போடுகிறாய்? சாதா ப்ளாஸ்டிக்குக்கும் இதற்கும் பெரிய வித்தியாசம் ஒன்றும் இருக்காது. ஒரே வருடத்தில் இதுவும் பழசாக ஆகிவிடும் என்றாள். யோசித்துப் பார்த்ததில் அதுவே சரியென்று பட்டது. எனவே டப்பர்வேர் தோழியிடம் மற்றவை வேண்டாமென்று சொல்லிவிட்டு தோசை மாவு டப்பா ஒன்று மட்டும் வாங்கிக்கொண்டேன்.

அன்று மாலை - அம்மா ஷிவானி (புதுத்தோழியின் மகள்) அக்கா வருவாங்க. பேப்பர்ல கேமரா பண்ண சொல்லித்தருவாங்க - என்று என் பிள்ளைகள் வெய்ட் பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவள் அன்று மட்டுமல்ல பின் என்றுமே வரவில்லை. பிள்ளைகள் மறுபடியும் டிவிக்கும் கம்ப்யூட்டருக்கும் பழகிக்கொண்டார்கள். நான் தான் டப்பர்வேர் வாங்கியிருக்கலாமோ என்று யோசித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். :(